نقش مذهب ومعنویت در سلامت وبهداشت روانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

« به نام خدای مهربان »

نقش مذهب ومعنویت در سلامت وبهداشت روانی

راضیه غیاثی

استاد: سرکار خانم سالاری

پاییز88

(به هستى یزدان گواهى دهی

روان را به دین آشنایى دهیم)

(Spirituality)تعریف معنویت:

معنویت موضوعی روانی است، نظریه ای که غالبا نه ضرورتا با جهان روح وروان متصل است، یک واقعیت چند بعدی ویک یا جند خدایی. موضوعات معنوی به طبیعت وهدف نهایی نوع بشر، نه به عنوان موجودات زنده موادداران حیات ، می نگرد. اما به صورت ارواح یا انرزی با ارتباطی درونی ماوراء احساسات بدنی وجهان ماده وزمان می نگرد.

معنوبت با فیزیکی بودن ، ماده وموقتی بودن در تضاد است . احساس از ارتباط مرکزیت معنویت است . ارتباط با واقعیت ماوراء فیزیکی وخودش که ممکن است شامل تجربه احساسی از ترس واحترام باشد. معنویت همچنین ممکن است در برگیرنده ترقی زندگی درونی فرداز طریق ممارستهایی مانند:مدیتیشن ودعا باشدکه خودشامل دنبال خدا ،ماوراءالطبیعه ، اثری خدایی یا اطلاعاتی راجع به زندگی پس از مرگ گشتن است. معنویت جنبه شخصی وغیر علمی مذهب ، تصوف ، جادو وسر است.

http://www.beliefent.com/News//08/2005Newsweekbeliefnet-Poll-Results.aspx#spiritrel

(Mental Health) تعریف بهداشت روانی:

) وسلامتی همیشه انسان را در طول تاریخ به خودمشغول Haelth) واژه بهداشت

کرده است.

تدوین برنامه ها ی تربیتی_بهداشتی برای حفظ سلامتی ومطالعه ،جلوگیری ودرمان بیماریها نمونه ای از این اقدامات بشری است. بهداشت در یک تقسیم کلی به دو نوع« بهداشت جسمی » و« بهداشت روانی» تقسیم می شود. ولی آنها همپوشی های زیادی را با هم دارند (بریکدیگر تاثیر می گذارند)بهداشت روانی از آن جهت که رابطه مستقیمی با « عملکرد فردی _ اجتماعی» و«آسیبهای روانی – اجتماعی »دارد.از اهمیت زیادی برخوردار است واین اهمیت باعث تدوین واجرای برنامه های متعدد بهداشت روانی در سه بعد« پیشگیری درمان وتوانبخشی»می شود. این سه بعد در برگیرنده تمام اهداف وفعالیت های بهداشت روانی است.

http://www.daneshnameh.ir

)Religious Orientation):جهت گیری مذهبی

این واژه یک ترکیب وصفی است که از دو کلمه «جهت گیری» و«مذهبی» (صفت برای جهت گیری) ترکیب یافته؛ ازاین رو برای روشن ساختن آن باید هر یک از این دو را تعریف کنیم تا معنای واژه مرکب مشخص گردد. « جهت گیری» از دو بخش تشکیل شده است ،«جهت» در لغت به معنای« طرف، جانب، کرانه، زی، سمت، سوی» (دهخدا، 1373)و«گیری» یک پسوند است که« در ترکیبات به کار می رود وحاصل مصدر[ اسم مصدر] سازد وبه معنای گرفتن مانند آب گیری وآلت گرفتن واستخراجمانند آب میوه گیری می آید».(معین، 1371)که معنای اول موردنظر است .در نتیجه جهت گیری به معنای جهت گرفتن، سوگیری، به طرف یا جانب چیزی رفتن یا جتی را به خود گرفتن وجز اینها می آید کرسینی (1999،ص677 )

شش معنای تفصیلی برای جهت گیری بیان کرده که به نظر می رسد معنای ششم تناسب بیشتری با این پژوهش دارد؛« روی آوردکلی شخص، مرام ومسلک یا دیدگاه (جهان بینی) »در مجموع باتوجه به آنکه واژه« جهت گیری» اسم مصدر یا حاصل مصدراست.

به نظر می رسد همان تعریف کرسینی مناسب با شد؛ یعنی روی آورد کلی شخص که به نوعی در وی تحقق یا تحصل یافته است.

«مذهب» در لغت به معنای «جای رفتن، روش وطریقه، شعبه ای از دین ،دین وکیش،

نحله وهر یک از مسلک های فلسفی(معین 1371) است که در میان اینها، معنای دین و کیش مناسب تر می باشد .دین نیزدر لغت به معنای آیین، کیش، راه وروش (معین ،1371)می آید بنابراین مرادما از مذهب همان معنای مترادف با دین است که معمولا در ترجمه فارسی رلیجیون هردو اینها می آید .کرسینی (1999، ص827)در تعریف دین می گوید:منظومه سازان یافته ای ا زارزش ها واعتقادات که به عنوان سرمشق های اخلاقی واجتماعی ازآن استفاده می شود . اخلاق ورفتار مذهبی را چنین تعریف کرده است مجموعه منظمی از اعتقادات، مراسم یا[ تشریفات] واعمالی که در ارتباط با یک موجود متعالی مانند خداود یا خدایان ویا در رابطه با انسان های دیگر انجام می گیرد.کرسینی (1999، ص827)ایمان مذهبی را این گونه تعریف می کند : اعتقاد به یک موجود متعالی با قدرت روحانی که معیارهای اخلاقی را تعیین می نماید، به دعا وعبادت ما پاسخ می دهد ودر مورد پیروزی و غلبه نهایی خیر به شر اطمینان خاطرعطا می کند. معمولا – نه همیشه- با یک نظام دینی مشتمل بر اعتقادات و مناسک ملازم است . (کرسینی 1999،- ص 827).

بنابرین « جهت گیری مذهبی» را میتوانیم چنین تعریف کنیم؛ « روی آورد کلی شخص که از مذهب اتخاذ کرده است؛ یعنی در ارتباط با موجودی متعالی ( قدسی ) مجموعه ای از اعتقادات، اعمال وتشریفات خاص را در زندگی دارد». جهت گیری مذهبی را میتوان تقریبا معادل دین داری یا دین ورزی گرفت. ( مسعود آذربایجانی ،1383 )

:(The spiritual and the religious) معنویت و مذهب

در حالیکه کلمات مذهب و معنویت غالبا به صورت قابل جابجایی استفاده می شوند ،تمایز هم میان معنویت در مذهب و معنویت خارج از مذهب وجد دارد . در سالهای اخیر ،معنویت خارج از مذهب معنایی از معتقدی دارای ایمانی شخصی تر شده ، دارای سازماندهی کمتر، بازتر به روی عقاید جدید و اثرات بیشمار و معتقد به تعدد بیشتر نسبت به ایمان های نسبی بر عقاید نظری مذاهب کامل را با خود دارد .

همچنین میتواند به طبیعت ارتباط با معتقدین یا« اتصال» با خدایشان یا سیستم های اعتقادی دلالت کرده که بر خلاف ارتباط با خدای یکتا یا تشریفات مذهبی یک گروه از پرستش کنندگان که توسط تمام اعضای گروه انجام می شوند است . کسانی که در مورد معنویت خارج از مذهب صحبت میکنند اغلب خود را به عنوان روحانی میشناسند نه مذهبی، عمدتا به وجود بسیاری راه های معنوی اعتقاد دارن و اینکه تنها یک بهترین راه قابل تشخیص به طور عینی برای دنبال کردن وجود دارد را رد می کنند . 24 % جمعیت ایالات متحده خود را به عنوان روحانی می شناسند نه مذهبی . معنویت عامی با قرار دادن یک اعتقاد ماوراء الطبیعی یا هیچ چیزی ثابت است .

http://www. Beliefenet.com/news/2005/08/newsweekbeliefnet-Poll-Results.aspx#spiritel

بسیاری از پیروان مذهب ارتودکس معنویت را به عنوان جنبه ای از تجربه مذهبی با ایمانشان می نگرند و بخش طبیعی از زندگیشان است .مردم با تمایلات دوره جدید تر متمایلند به اینکه معنویت را فی نفسه همانند مذهب ننگرند، اما به عنوان اتصالی فعال به زور /قدرت را انرژی، روح یا حسی از خود عمیق آن را ملاحظه نمایند. همانگونه که تاریخ دان فرهنگی ویوگی ویلیام ایروان تامپسون (- 1938) آن را قرار داد؛ «مذهب با معنویت یکسان نیست، نسبتا مذهب شکلی از معنویت است که در